یک سبد پر خاطــره

مرداد و شعبان در ایستگاه بیست و دوم به هم رسیده بودند هفتاد و دو روز از روشن شدن چراغ خونمون می گذشت  . صفای کودکیت کلبه دل و جانمان  را اشغال  کرده بود به لطف شمع وجودت در و دیوار خونه سراسر نور بود .

زنگ تلفن نواخت دایی افشار پشت خط بود قرارمون شد جلو ایستگاه راه آهن . چهار شنبه بود مرخصی داشتم با دل و جان رفتم پیشوازشون . دایی و زندایی از گرد راه رسیدند  مائده کوچولو هم بود با یک سفره صفا و  محبّت اومدند و یه سبد خاطره از خود به جای گذاشتند .

داستان آمد و رفتشان حکایتی زیباست از معرفت و مهربونی دایی افشار و خونوادش هر چی بگم کم گذاشتم ای خدا چه روزهای قشنگی بود ... حسین عزیزم ! بد جوری تو دلشون جا کرده بودی  شب اول رفتیم پارک ارم ، حسابی خوش گذشت  .

شب دوم شب جمعه بود میهمان آستان  شاه عبدالعظیم حسنی  بودیم . عکس هایت می خواهند حرف بزنند.

در یک هفته سه زیارت نصیبت شد (بانوی کریمه ، جمکران و شاه عبدالعظیم)  خدایا شکر.

شب سوم پکر بودیم همه میگن اومدن میهمان خوب است رفتنش ناخوب ، رفتند و قول دادند بازهم می آیند  فانوس چشممان هنوز براهشان آویزان است و اینکه باز تلفن بابا بصدا در بیاد .

یادش بخیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر ...  

 از حضورتــــــــــــــــــــــــــــــــــــون