داستان زندگی

گل پسری در ایستگاه آخر دهه اول زندگی ،  برای خوب زندگی کردن آماده می شود . 

عزیزم ! زندگی طولانی ترین داستان دنیاست .

نمی شود زودتر صفحه آخرش را خواند .

باید برای دانستن آخر داستان، تمام عمر و هستی ات را صرف خواندنش کنی .

 بـــاید از دلواپسی , نگرانی و تردید دست بکشی .

باور کنیم همه چیز درست خواهد شد شاید نه آنگونه که ما انتظار داریم بلکه آنگونه که صلاحمان هست... .

میدونم که زندگي سخته ولي تو باید از اون هم سخت تر باشی ...

یادت که می ماند خدا عشق است ، تنها عشق خداست . در زندگی عاشق خدا باش . یک دله نه که صد دله...

خیلی سخت بود ولی خدا رو شکر از گوشی جدایت کردیم  و چقدر خوب با این قضیه کنار اومدی مثل یک مرد قوی و با اراده آهنین .

و موجب شده  شب ها دیگر بدون قصه نمی خوابی  و اغلب اوقات فراغت با اسباب بازی و ساعت ها با لگوهایت بازی می کنی .

  و من آهسته چنان محو تماشای لگوبازی هایت می شوم که گویی بلندترین شعر عاشقانه جهان را می خوانم .

خلاقیت هایت هم که گل می کند و هر شب و هر روز یک فکر جدید به سرت می زند .

گاهی با ابزار و لوازم خیلی ساده یک وسیله جالب و شگفت انگیز درست می کنی .

عاشق دوخت و دوز هستی .  میگی نه ؟؟؟...!!! بخدا کیف درست می کنی و برای خرس کوچولوهایت لباس می دوزی .

کاردستی هایت حرف ندارد ...

صبح ها به راحتی از خواب بیدار می شوی و خوب صبحانه می خوری .

تکلیف هایت را به موقع و بهتر  انجام می دهی و برای تماشای برنامه های تلویزیون برنامه ریزی می کنی ...

حرف گوش کن تر شدی و گوش تیزتر  . پچ پچ ها را روهوا می پیچی .

خدا رو شکر که تو را به ما ارزانی داشت ...

این عکست را هم که خودت ساختی و خیلی دوسش داشتی دلم نیومد نذارم ...